Vaak staan juffen hinderlijk voor het (digi)bord. Vanaf het digibord lezen ze woorden en teksten voor en met kinderen in koor. Veelal zwaaien ze met een stokje, die bij tijd en wijle ook nog voor de letters hangt waardoor letters niet goed zichtbaar zijn. Angstvallig kijkt de leerkracht half naar het bord en half naar de kinderen. Desondanks weet zij niet goed wat er achter haar gebeurt. Een one-womanshow? Voelt de leerkracht zich wel zo gelukkig aan het front van de groep? Is het voor de klas paraderen wel zo handig?
Experimenteer eens met het achter in de klas staan of achter de kinderen zijn. Voor het koorlezen hoef je geen letters aan te wijzen. Of woorden. Of zinnen. Dat wordt al helemaal onnodig als kinderen steeds meer uit hun Veilig & Vlotboeken of rijtjesboeken lezen. Kijk de kinderen in de ruggen, wees nabij, loop rond. Wijs kinderen bij die niet meer weten waar we zijn, hang wat langer rond bij het zwakke kind, trekt hem met je vinger door de tekst of langs de woorden. Geef richting. Als je achter en tussen de kinderen bent, geeft dat rust, beheersing en overzicht.